به دلت وعده نده

تا حسرت نخوري...

يه بار به سختي خوندمش...بهتون تبريك ميگم نگاه جالبي دارين.خوبه تا اينجا كه وبلاگ شما مث خود كتاب سخت خوان نيست!

بدون مقدمه اين كه با خوندن پست هاتون به ياد وبلاگ خودم افتادم...بي وتن را دوست دارم اما نه به اندازه ي من او!

يا علي مدد(ي)...